โควิด 19 ความเครียดของผู้ใหญ่บ้าน และการดำเนินชีวิตที่ต้องเป็นไป

ดิฉันเป็นผู้ใหญ่บ้าน หมู่ 6 บ้านตากแดด มีอาชีพหลักเป็นเกษตรกร มีการดำเนินชีวิตและความยากลำบากมากมายในช่วงสถานการณ์โควิด-19 ไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นในช่วงแรกๆ จากการซื้อแอลกอฮอล์และหน้ากากอนามัยใช้เอง  ตอนนั้นเจลล้างมือไม่มีขาย ต้องสั่งซื้อ หน้ากากอนามัยไม่ต้องพูดถึง ไม่มีเลย ต้องเอาหน้าผ้าที่มีอยู่มาใช้ก่อน แล้วยังมีค่าใช้จ่ายในการพ่นยาฆ่าเชื้อในหมู่บ้านอีก 

ดิฉันเครียดและกังวลมากจากหลายๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นจากการใส่หน้ากากตลอดเวลาทำให้หายใจยากขึ้น เพราะอากาศร้อนมาก มีความหวาดระแวง จะหยิบจะจับอะไรก็กังวลไปหมด ระแวงว่าตัวเองติดเชื้อมารึยังแล้วจะไปติดคนอื่นมั๊ย ระแวงว่าคนอื่นจะมีเชื้อมั๊ย เรียกได้ว่า หลอน เลยทีเดียว ดิฉันกลัวว่าตัวเองจะติดเชื้อแล้วนำกลับมาติดคนแก่ที่บ้านเนื่องจากต้องออกจากบ้านไปประสานงานที่อำเภอบ่อยขึ้น ไปตลาดบ่อยครั้ง เพื่อซื้อกับข้าวให้ชาวบ้านบางครัวเรือน คนพิการ ผู้สูงอายุ เพราะรถกับข้าวไม่มาขาย มีของที่ออกไปซื้อให้ชาวบ้านอีกอย่างคือยา ดิฉันต้องเข้าร้านยาเกือบทุกวัน อีกทั้งยังเครียดกับนโยบายการช่วยเหลือและเยียวยาจากภาครัฐ ที่หลายคนเข้าไม่ถึง ช่วงแรกๆยังมีความสับสนในเรื่องการประสานงาน คำสั่งต่างๆ จนเหมือนว่าในช่วงโควิดนี้ไม่สามารถไปทำอะไรได้เลย ต้องอยู่กับโทรศัพท์ตลอดเวลา ต้องคอยประสานภายในพื้นที่หมู่บ้านกับทางอำเภอ